Vrouwen van Hoop – Een Reisverslag uit het Hart van Myanmar

Geplaatst op 29-10-2025 in Verhalen.

De eerste weken van oktober gingen we met een team van vier personen uit Nederland, Amerika en Maleisië naar Myanmar. Myanmar is een land verscheurd door een burgeroorlog en heeft te kampen met natuurrampen als aardbevingen en overstromingen. Als gevolg hiervan is er veel armoede en verlies. Daar komt voor de christenen de discriminatie en intimidatie vanuit familie, overheid, radicale boeddhisten en lokale milities nog bovenop. Een voorganger zei: ‘Niets gaat vanzelf in het dagelijkse leven in Myanmar.’ Het leven is er onveilig, onzeker en onvoorspelbaar. 

In samenwerking met het lokale netwerk hebben we op drie verschillende locaties in het land een vrouwenconferentie georganiseerd en gefinancierd, waar in totaal 530 vrouwen aan hebben deelgenomen. Velen van hen staan zelf vol in de (evangelisatie)bediening met alle tegenwerking en tegenstand die daarbij komt kijken. Ze genoten ervan om bediend te worden door het onderwijs en gebed. De vrouwen vonden het heerlijk om er even uit te zijn en wat kunnen zij God grootmaken en bidden, wat ze vol overgave doen!   

Naast Gods woord hadden ze ook gevraagd of we een seminar wilden geven over persoonlijke hygiëne. Om die te hebben in de omstandigheden waarin ze leven, valt niet mee. En we mochten bijbels uitdelen die we hadden geïmporteerd, omdat die daar niet te krijgen zijn. Hun blijdschap en dankbaarheid is zo groot voor onze betrokkenheid als christenen uit de vrije landen. Ze konden ons niet genoeg bedanken en zegenen voor onze komst.  

De laatste dag hebben we een paar projecten bezocht. Onder andere een opvangtehuis voor 45 kinderen die anders geen onderwijs kunnen ontvangen. Deze kinderen komen uit oorlogsgebieden, armoede of hebben één of beide ouders verloren. Het wordt gerund door een vrouw van 65 en haar twee dochters. Moet je nagaan! Met zijn drieën zorgen ze voor 45 kinderen, grotendeels afhankelijk van (onregelmatige) giften! De kinderen horen daar het evangelie en krijgen een hoopvolle toekomst. 

We bezochten twee voorgangers, beiden een paar jaar geleden gevlucht voor het oorlogsgeweld. Met hun gezinnen moesten ze alles achterlaten en een totaal nieuw leven opbouwen. In plaats van zichzelf als een slachtoffer te zien, pakten ze de draad weer op. De één had al een kerk gebouwd samen met een aantal andere gezinnen. De ander had een huiskerk en beiden reikten alweer uit met het evangelie naar de mensen in hun omgeving. 

Ik had de vrouwen gezegd dat ik thuis zou vertellen dat de kerk in Myanmar springlevend is. Bij deze dus! Als Frontlinie willen we heel graag dit soort reizen blijven doen, om de christenen in vervolgde landen te bemoedigen en te ondersteunen. Help je mee?