Retraite ‘Op weg met Petrus’

Geplaatst op 23-01-2025 in Nieuws.

‘In het noorden van Colombia zijn voorganger Marlon Lora, zijn vrouw en hun dochter op 29 december doodgeschoten. De situatie van hun zoon (21 jaar) is kritiek. Het is een enorm verlies voor de kerk van Colombia, Lora was als leidinggevende betrokken bij 35 kerken in de stad en op het platteland.’

‘Meer dan 300 christenen zitten op dit moment in Eritrea in de gevangenis, waaronder 6 voorgangers met een straf van 20 jaar.’

Twee voorbeelden uit de gebedsbrief van Frontlinie. Wat me elke keer weer raakt is het enorme risico dat kerkleiders wereldwijd lopen vanwege hun bediening. Zij zijn vaak het eerste target in christenvervolging. De prijs die zij en hun gezin betalen is enorm. Het kan er mee te maken hebben dat ikzelf al 18 jaar een leidende rol vervul in de kerk. Ook zonder die vervolging en druk van buitenaf is de geestelijke verantwoordelijkheid voor een gemeente pittig. En wie weet wat er hier nog gaat komen? Nederland heeft de laatste eeuwen een ontwikkeling doorgemaakt van een christelijk land naar een post-christelijk land, naar een a-christelijk land. En ik ontkom niet aan de gedachte dat de laatste jaren het zich verder lijkt te ontwikkelen tot een anti-christelijk klimaat. 

Als voorganger, ouderling, pastor wil je het zo graag goed doen. En eigenlijk lukt het nooit om het voor iedereen goed te doen. Je dealt met conflicten, verschillen in visie, tekorten aan mankracht of financiën. Je wordt gekwetst door ongenuanceerde mails die bol staan van de kritiek. We lopen ons het vuur uit de sloffen en toch lijken we elke keer weer tekort te schieten. Tekort aan inzicht, tekort aan liefde, tekort aan tijd.

Maar niet alleen met externe zaken hebben we te dealen, daarnaast hebben we te dealen met onze eigen tekortkomingen. Juist in een kerkelijke bediening kunnen we ook zo tegen onszelf aanlopen, onszelf tegenkomen. Omdat er zoveel van je wordt gevraagd, de lat zo hoog ligt, is de muur waar je tegenop loopt zo hard. Een verzoend verleden, een innerlijk dat op orde is en emotionele volwassenheid zijn in een dergelijke functie onmisbaar.

In dit alles komt het meest belangrijke en het meest waardevolle wat God ons heeft gegeven onder druk te staan: onze relatie met Hem. Ons geestelijke leven heeft er vaak onder te lijden, terwijl een gezond en goed geestelijk leven het mooiste is wat we de kerk te bieden hebben. Als we hen niet meer voorgaan in het liefhebben van God boven alles door (veel) tijd met Hem door te brengen, wie doet het dan? En met tijd doorbrengen bedoel ik niet onze verplichte momenten van gebed en bijbel lezen. Nee, ik bedoel een dagelijks en wekelijks ritme van verstillen en vertragen. Van ‘zijn’ bij God waarin we tot onszelf komen, tot rust komen, richting ontvangen. Momenten waarin we even helemaal niets moeten dan aan zijn voeten te zitten. 

Misschien ben je dat kwijtgeraakt de afgelopen jaren of heb je dit nog nooit ervaren in je relatie met Jezus. Misschien verlang je naar een (nog) dieper geworteld leven in de liefde van Christus. Misschien ben je de afgelopen jaren wel leeggelopen door je bediening in de kerk of zijn er dingen gebeurd die je graag nog eens goed een plek wilt geven. Als jij verlangt naar geestelijke groei en een stabiel innerlijk, dan is de retraite Op weg met Petrus iets voor jou.  Je bent meer dan welkom!

Esther Stoorvogel

Voor meer info, zie https://frontlinie.org/retraite/